به گزارش خبرگزاری «حوزه»، دکتر نگار ناصری جزه در نشست تخصصی همایش حکومت علوی در دانشگاه مفید گفت: یکی از حوزه های مورد نظر در عرصه حکومت، از منظر علوی، باید به بحث درستکاری یا فریب کاری در عرصه سیاست اشاره کرد.
وی افزود: امام علی(ع) فریبکار را بدتر از شیطان می دانند؛ این نگاه نگاهی بسیار جالب در حوزه مدیریتی است و ایشان با این ناهنجاری در مشی مدیریتی بسیار مخالف بودند.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: امام علی(ع) فریبکار را شیطان مجسم می دانند و همانطور که شیاطین در شیطنت خود مراتب مختلفی دارند در این عرصه نیز در لایه های حکومتی این بحث خود نمایی می کند.
وی گفت: امام علی(ع) بیان می کنند که عامل دغل کاری بی دینی است و اگر کسی پروای دینی داشته باشند هیچگاه این کار را انجام نمی دهد؛ پس وقتی کسی بی دین شد از هر ابزاری استفاده می کند.
ناصری بیان کرد: یکی از راهکارهای مهار فریبکاری در حوزه اعتقادی است که می توانیم با محکم کردن بنیه اعتقادی فرد از فریبکاری اجتماعی و سیاسی وی جلوگیری کنیم.
وی گفت:شاید به این دلیل که فریبکاری زاییده انواع متمایزی از کجروی هاست و در نتیجه آثار مخرب بیشتری بر روابط و جریان های سیاسی می گذارد؛ اگر چه از نگاه حضرت، مسئله تربیت فردی برای اصلاح جامعه سیاسی بسیار حائز اهمیت است.
ناصری بیان کرد: نکته اینجاست که امام علی(ع) از طریق ترویج اعتقادات صحیح مذهبی و اخلاقیات و قاطعیت در برخورد با هرگونه نیرنگ بازی، فرهنگ سیاسی حاکم بر آن عصر را تحت سیطره نگرش موحدانه خویش می آورد و زمینه را برای طرد هرگونه خیانت و چپاول فراهم می سازد.
وی گفت: با بررسی انواع مصادیق فریب در نهج البلاغه و تحلیل محتوای روایات مرتبط به ویژه روایاتی که نسبت به جریان های عوام فریبانه هشدار می دهد روشن گردید که علت بیراه روی و فریب دیگران برای نیل به مقصود به هر قیمت و وسیله ای جهل و شقاوت و به دنبال آن بی دینی است و آن چه اشخاص را از انجام نباید های اخلاقی باز می دارد و استخدام حیله های نادرست و نا مشروع را مهار می کند.
وی اظهارکرد: یکی از راهبردهای سیاسی امام در مقابل فریبکاران سوای از درمان فرهنگی و اعتقادی و عملی، معرفی و مجازات خاص اوست که امام در خصوص معاویه و مروان نسبت به این مساله اقدام کردند.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: تقویت اعتقادات مذهبی، مخصوصا به منظور رعایت حقوق، ترویج اخلاقیات دینی، به ویژه وفای به عهد و راستی و پرهیز از کینه توری و دشمن سازی، نظارت و حسابرسی و قاطعیت در تنبیه و مجازات فریبکاران، ترویج فرهنگ وفای به عهد و تربیت افراد بر اساس اصل معرفت بخشی به منظور تطهیر جامعه سیاسی از آلودگی و فریبکاری و خیانت است.
